Το σημερινό μοντέλο ανάπτυξης βασίζεται στην υπερκατανάλωση αγαθών και αλόγιστης εκμετάλλευσης των φυσικών πόρων. Τα κτίρια, καταναλώνουν το 40% της παγκόσμιας κατανάλωσης ενέργειας, με αντίστοιχο ποσοστό εκπομπής ρύπων. Ως εκ τούτου, η θέσπιση στρατηγικής αειφόρου ανάπτυξης προβάλλει απαραίτητη. Τα τελευταία χρόνια, έχει γίνει στροφή προς την περιβαλλοντική αρχιτεκτονική. Ο αντίκτυπος των περιβαλλοντικών συνθηκών, όπως οι κλιματικές αλλαγές διαδραματίζουν όλο και πιο καθοριστικό ρόλο στο σχεδιασμό των νέων αρχιτεκτονικών δομών. Η κατανόηση της αλληλεξάρτησης μεταξύ του δομημένου περιβάλλοντος και των επιπτώσεών του στο φυσικό περιβάλλον παρουσιάζει μεγάλο επιστημονικό ενδιαφέρον. Παράλληλα, η τεχνολογική πρόοδος, άλλαξε την πορεία του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού. Η ραγδαία ανάπτυξη του τομέα της πληροφορικής άνοιξε νέες δυνατότητες για τη διερεύνηση νέων μορφών, αρθρώνοντας αρχιτεκτονική μορφολογία επικεντρωμένη στις αναδυόμενες και προσαρμοστικές ιδιότητες της μορφής. Η έμφαση μετατοπίζεται από το form-making στο form- finding , η σταθερή μορφή αντικαθίσταται από τη μεταβλητή και η μοναδικότητα από την πολλαπλότητα. Ο αρχιτέκτονας πλέον δεν διαμορφώνει την εξωτερική μορφή, αλλά αρθρώνει μια εσωτερική παραγωγική λογική η οποία στη συνέχεια παράγει με αυτοματοποιημένο τρόπο συνειρμική γεωμετρία. Το περίβλημα του κτιρίου, καθώς αποτελεί ίσως το πιο κρίσιμο στοιχείο της μορφής, αποτελεί το κέντρο μελέτης τόσο από βιοκλιματικής άποψης, όσο και από την κατεύθυνση της μορφολογικής αναζήτησης. Το κέλυφος, καθορίζει την άνεση των χρηστών, επομένως συνιστά ένα φίλτρο μεταξύ του εσωτερικού και του εξωτερικού περιβάλλοντος. Βασικός ρόλος του, προβάλλει η παροχή των αντικειμενικών και υποκειμενικών συνθηκών αυτής της άνεσης των ενοίκων του. Η διεπιστημονική προσέγγιση στο σχεδιασμό, η οποία έγινε εφικτή χάρη στην τεχνολογική πρόοδο, άνοιξε μια νέα πορεία για την αρχιτεκτονική με ενεργειακή απόδοση. Η ερευνητική αυτή εργασία πραγματεύεται τη σχέση μεταξύ των παραμέτρων του σχεδιασμού και της κλιματικής απόκρισης της μορφής. Η αμοιβαία επίδραση των δύο, προβάλλει ως απαραίτητη προϋπόθεση για τη δημιουργία υγιούς, τόσο περιβαλλοντικά όσο και αισθητικά, δομημένου περιβάλλοντος.

The current development model is based on over-consumption of goods and thoughtless exploitation of natural resources. Buildings consume 40% of world energy consumption with corresponding emission rate. Therefore, the adoption of sustainable development strategy becomes necessary. In recent years, there has been a shift towards environmental architecture. The impact of environmental conditions, such as climate change, is playing an increasingly crucial role in the design of new architectures. The understanding of the interdependence between the built environment and its impact on the natural environment becomes of great scientific interest. Moreover, technological progress is changing the course of architectural design. The rapid growth of the IT sector opened up new possibilities for exploring new forms. Articulating architecture morphology focused on the emerging and adaptive properties of the form. The emphasis shifted from the form-making in form- finding and the stable form is replaced by the variable and the uniqueness of the multiplicity. The architect no longer modulates the external form, but is uttering a productive internal logic, which then produces an automated way of associative geometry. The shell of the building, perhaps the most critical element of the form, is the study center both from a bioclimatic point of view and from the direction of a morphological research. The shell determines the comfort of users, thus constitutes a filter between the internal and the external environment. The main role raises to the provision of the objective and subjective conditions of this comfort of the occupants. The interdisciplinary approach to design, which became possible thanks to technological progress, opened a new path for energy efficient architecture. This research deals with the relationship between design parameters and climate response form. Their mutual influence emerges as a prerequisite for creating healthy, both environmentally and aesthetically, built environment.