Στο παρών ερευνητικό διερευνήσαμε τη σχέση αρχιτεκτονικής και εικόνας με βλέμμα προς το παρελθόν το παρών και το μέλλον. Επισημάναμε μέσα από ένα ταξίδι στο χρόνο - από την εποχή της Αναγέννησης έως και σήμερα - πώς η εικόνα του τρόπου ζωής της κοινωνίας σε σχέση με την τεχνολογία επαναπροσδιόρισε την εικόνα της αρχιτεκτονικής και πως αυτή δεν μπορεί πλέον να λειτουργεί ως μια μηχανή του μοντερνισμού ή με την πολιτιστική ταυτότητα του μεταμοντερνισμού. Η αρχιτεκτονική σαν τέχνη και επιστήμη αλλάζει αλλά πάντα αποτυπώνει την εικόνα της εποχής της. Αλλάζει ο τρόπος που παράγεται και επηρεάζεται περισσότερο από ποτέ από νέες συνθήκες και συνέργειες και κατακλύζεται από πληροφορίες που διαρκώς εξειδικεύονται και επίσης αλλάζουν. Φθάνοντας στο σήμερα μελετήσαμε τους νέους δρόμους έκφρασης και επικοινωνίας της αρχιτεκτονικής σε άυλους χώρους. Η εικόνα της μεταλλάσσεται από στατική σε ευέλικτη και επικοινωνιακή. Ο παραμετρικός σχεδιασμός αποτελεί τον τρόπο σκέψης, απεικόνισης και παραγωγής της σύγχρονης αρχιτεκτονικής η οποία προσανατολίζεται σε έναν σχεδιασμό που διέπεται από ένα σύνολο παραμέτρων όπως την αλληλεπιδραστικότητα, τη συμμετοχικότητα, τη διάδραση σε περιβάλλοντα υπερμέσων, πολυμέσων και εικονικής πραγματικότητας. Οδηγηθήκαμε στο συμπέρασμα ότι η εικόνα της αρχιτεκτονικής του παρόντος και του μέλλοντος στοχεύει στην βελτιστοποίηση των περιβάλλοντων που ζούμε μέσα από ένα νέο λεξιλόγιο που να ακολουθεί τη μεταβλητότητα και τη προσαρμογή στις ανάγκες της σύγχρονης εποχής. Η διαδραστική αρχιτεκτονική είναι η επέκταση αυτής της αντιμετώπισης στην αιχμή της ψηφιακής τεχνολογίας. Επικεντρώνεται σε έξυπνα υλικά και ψηφιακές ανταποκρινόμενες τεχνολογίες που παίρνουν αποφάσεις από τον άνθρωπο με στόχο την προσαρμογή του στις εξελισσόμενες ατομικές κοινωνικές και περιβαλλοντικές απαιτήσεις. Η αρχιτεκτονική οφείλει να είναι ανοιχτή προς τις γρήγορες εξελίξεις που ζούμε με μορφές που προκαλούν τις αισθήσεις, διεκδικούν την ευφυΐα του φυσικού και δημιουργούν την αισθητική της υψηλής τεχνολογίας.

In this research essay we explored the relationship between architecture and worldview through a journey in time from the Renaissance till today. We discover how the view of society in relation with technology has redefined the image of architecture and how it can no longer function as a modernist machine or cultural identity of postmodernism. The architecture as an art and science is changing but always captures the image of the era. Architecture is changing the way we produce and influenced more than ever by new conditions and synergies and flooded with information that is constantly specified and also changing. We studied the new ways of expression and communication architecture in new intangible areas. The view is transformed from static to flexible and communicative. The parametric design is a way of thinking, visualization and production of modern architecture which is oriented in a design that is governed by a set of parameters such as interactivity, the inclusiveness, the interaction in hypermedia environments, multimedia and virtual reality. We were led to believe that the picture of the architecture of the present and the future aims to optimize the environments we live in a new vocabulary that follows variability and adapting to the needs of modern times. The interactive architecture is an extension of the response to the leading edge of digital technology. It focuses on smart materials and digital response technologies make decisions by man in order to adapt to evolving individual social and environmental requirements. The architecture must be open to rapid developments that we live in forms that cause the senses, claiming the intelligence of natural and create the aesthetics of high-tech.