Η κβαντική θεωρία, ως η ακριβέστερη εξήγηση του φυσικού μας κόσμου, όχι μόνο συνέβαλε σε μια τεράστια τεχνική βελτίωση, αλλά εισήγαγε επίσης μια επαναστατική κβαντική παγκόσμια άποψη που θεωρεί τον υλικό κόσμο ως μη ντετερμινιστικό κατασκεύασμα, που προσδιορίζεται από πιθανότητα και αλληλεπίδραση.. Η ερευνητική εργασία πραγματεύεται την σημερινή αντίληψη για την ύλη καταδεικνύοντάς την, σύμφωνα με τις σύγχρονες θεωρίες της κβαντομηχανικής, ως μία μερική- ατελή έκφραση της πραγματικότητας και διερευνά, λαμβάνοντας υπόψιν το συνεχώς μεταβαλλόμενο περιβάλλον και την εξέλιξη των ψηφιακών μέσων, τις δυναμικές μορφές και ποιότητες που δύνανται να προκύψουν στις ενδιάμεσες καταστάσεις της εξέλιξης της ύλης, ως στιγμιαίες συνθήκες ισορροπίας, στο πλαίσιο της αρχιτεκτονικής δημιουργίας. Εμβαθύνοντας μέσα στη νέα τάξη της ύλης, ο κόσμος ορίζεται ως ένα σύνολο συναθροίσεων, τα μέλη του οποίου αλληλοεπιδρούν μεταξύ τους και καθορίζουν το αναδυόμενο αποτέλεσμα, υπακούοντας στους πιο περίεργους νόμους της φύσης. Η αρχιτεκτονική σκέψη εμπνέεται από τη νέα αντίληψη για την ύλη και λαμβάνοντας υπόψιν τη θεωρία των κβάντων υιοθετεί την κβαντική μεταφορά. Επιχειρείται μια περισσότερο αναλογική προσέγγιση, οδηγώντας σε ένα οργανικό αρχιτεκτονικό σχεδιασμό. Στην άλλη περίπτωση, όπου η αρχιτεκτονική εφαρμόζει το κβαντικό πρότυπο, επιστρατεύει ανεπτυγμένα ψηφιακά εργαλεία και αναφέρεται σε αλγοριθμική μέθοδο εργασίας. Υπόσχεται, λοιπόν, ένα υπερσυνδεδεμένο πληροφοριακό τεχνολογικό υπόβαθρο για ανοιχτά, διανεμημένα και ετερογενή περιβάλλοντα βασισμένα στην κβαντική επεξεργασία, ανταλλαγή και αποθήκευση των πληροφοριών, βελτιώνοντας την υπολογιστική ισχύ και αυξάνοντας την ταχύτητα της μεταφοράς δεδομένων. Βασισμένη στις σημερινές συνθήκες, όπου ο αλγόριθμος αποτελεί έναν άυλο συνεργάτη του σχεδιαστή, η μορφογενετική διαδικασία αναφέρεται σε ένα ευρύ φάσμα επιλογών, θέτοντας τις βάσεις για ένα ευέλικτο, ευφυές, γρήγορο και ευπροσάρμοστο σύστημα σχεδιασμού. Ακόμα, καλούμενοι τη νέα αντιμετώπιση της ύλης ως ένα δυναμικό σύστημα, η αρχιτεκτονική καλείται να ακολουθήσει την εξέλιξη αυτή, να διερευνήσει, να πειραματιστεί και να λάβει θέση στο αναδυόμενο αποτέλεσμα των συναθροίσεων. Μέσω της συνεχής ανατροφοδότησης από το περιβάλλον, τα στοιχεία μιας μορφής, τα οποία αλληλοεπιδρούν μεταξύ τους, αναδιοργανώνονται και καθορίζουν το τελικό αποτέλεσμα, που προσαρμόζεται κάθε φορά στις εκάστοτε σχεδιαστικές συνθήκες. Το αποτέλεσμα είναι ένας δυναμικός ανοιχτός χώρος, μια δυνητική πλατφόρμα που διέπεται από την αλλαγή και την καινοτομία. Στην παρούσα συγκυρία, η δυναμική σχέση μεταξύ υλικότητας και μορφολογικής διερεύνησης επηρεάζεται από τη σύγχρονη ψηφιακή κουλτούρα που είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη συνεχή αύξηση των διεπαφών μεταξύ του φυσικού και ψηφιακού κόσμου. Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, το όριο μεταξύ πραγματικού και εικονικού χάνει την ευκρίνειά του εμφανίζοντας μεταβατικά πεδία αλληλοκάλυψης. Η αρχιτεκτονική διερευνά την υβριδοποίηση των δύο κόσμων, όπου το ψηφιακό γίγνεσθαι δεν αναιρεί τον φυσικό είναι, αλλά το ένα αποτελεί συμπλήρωση του άλλου. Τέλος, η παρείσφρηση στις μικρότερες δομές της ύλης και η επεξεργασία αυτών με σκοπό την εμφάνιση συγκεκριμένων ιδιοτήτων παρέχει τη δυνατότητα για μια ευέλικτη αρχιτεκτονική, όπου τα υλικά μετασχηματίζονται για τις ανάγκες του σχεδιασμού. Πρόκειται, επομένως, για αύξηση προσαρμογής και μεταβλητότητας των αρχιτεκτονικών συστημάτων, πόσο μάλλον όταν τα υλικά μέσω ενός ερεθίσματος που δέχονται από το περιβάλλον, επιστρατεύουν μηχανισμούς για την προσαρμογή τους στα νέα δεδομένα, θέτοντας τις βάσεις για ένα ευφυές περιβάλλον. Πρόκειται,λοιπόν, για μια αρχιτεκτονική της μεταβολής, που ενημερώνεται διαρκώς από τις τρέχουσες εξελίξεις, ευέλικτη και ευπροσάρμοστη σε αυτές. Μια αρχιτεκτονική που βασίζεται στην ευφυία και σχεδιάζει με γνώμονα το περιβάλλον και το χρήστη. Μια αρχιτεκτονική που απορρίπτει το υφιστάμενο και επιδιώκει το καινοτόμο ενσωματώνοντας τις ψηφιακές τεχνολογίες, με τις οποίες συνεργάζεται για το τελικό αποτέλεσμα. Καλώς ήρθατε σε μια αρχιτεκτονική που μεταβαίνει από το σταθερό στο δυνητικό, από το δυαδικό στο διττό, από το τοπικό στο υπερτοπικό, από την κλίμακα στην ανάλυση.

Quantum theory, as the most precise explanation of our physical world, has not only triggered a tremendous technical improvement, but has also introduced a revolutionary quantum world view that considers the material world as a non-deterministic construct, deciphered with probability and interactivity. The master dissertation discusses today's perception of matter by demonstrating it, according to modern theories of quantum mechanics, as a partial and incomplete expression of reality and explores, taking into account the constant change of the environment and the evolution of digital media, the dynamic forms and qualities that can arise in the intermediate states of evolution of matter as instantaneous equilibrium conditions within the framework of architectural creation. By embracing within the new class of matter, the world is defined as an assembly, the members of which interact with one another and determine the emerging effect, obeying the most curious laws of nature. Architectural thinking is inspired by the new perception of matter and taking into account the quantum theory adopts the quantum metaphor. A more proportional approach is taking place, leading to an organic architectural design. In the other case, where the architecture implements the quantum model, it employs advanced digital tools and refers to an algorithmic working method. It therefore promises a hyperlinked information technology background for open, distributed and heterogeneous environments based on quantum processing, exchange and storage of information, improving computing power and increasing the speed of data transfer. Based on today's circumstances, where the algorithm is an immeasurable collaborator of the designer, the morphogenetic process refers to a wide range of options, setting the foundation for a flexible, intelligent, fast and versatile design system. Still, calling the new approach to matter as a dynamic system, architecture is called upon to follow this evolution, explore, experiment, and position itself in the emerging outcome of the congregations. Through continuous feedback from the environment, elements of a form that interact with each other are reorganized and determine the final result, which is adapted to each design situation. The result is a dynamic open space, a potential platform governed by change and innovation. At this juncture, the dynamic relationship between materiality and morphological exploration is influenced by modern digital culture that is inextricably linked to the continuous increase in interfaces between the physical and digital world. In such a context, the boundary between real and virtual loses its clarity by displaying transient fields of overlap. Architecture explores the hybridization of the two worlds, where the digital world does not detract from the natural world, but one is complementary to the other. Finally, intrusion into the smaller structures of matter and their processing in order to display specific properties provides the possibility for a flexible architecture where materials are transformed for design needs. It is therefore an increase in adaptability and variability of architectural systems, especially when the materials through a stimulus from the environment, employ mechanisms to adapt them to new data, setting the foundations for an intelligent environment. It is, therefore, an architecture of change, constantly updated by current developments, flexible and versatile. An architecture based on intelligence and designing environmentally and user-friendly. An architecture that rejects the existing and pursues the innovation by incorporating the digital technologies with which it collaborates for the end result. Welcome to an architecture that goes from stable to potential, from dual to superposed, from local to hyperopic, from scale to resolution.