Τα τεχνολογικά μέσα εξελίσσονται με ραγδαίους ρυθμούς και μεταποιούν καθοριστικά την αντίληψη μας για τον κόσμο. O,τι κάποτε φάνταζε υπερβατικό, φανταστικό και υπερφυσικό, o,τι ήταν πολύ γρήγορο, πολύ μικρό και πολύ ρευστό για να θεωρηθεί πραγματικό, φαίνεται πως ορίζει την υλική οντολογία του σύγχρονου πολιτισμού. Οι μη φαινομενολογικοί κόσμοι του ηλεκτρισμού, των τηλεπικοινωνιών και των δικτύων επικοινωνίας συνιστούν τον κόσμο μας. Η πραγματικότητα μας ενδέχεται να αποτελεί μια απατηλή ψευδαίσθηση. Ερχόμαστε σε επαφή με όσα μας περιβάλλουν χάρη σε μια πληθώρα διαθέσιμων μέσων που αποτελούν τα εργαλεία μέσω των οποίων αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο. O κόσμος της αντίληψής μας, πιθανόν να αποτελεί μια μικρή δόση ενός κόσμου που ποτέ δεν θα μπορέσουμε να συλλάβουμε στο σύνολό του. Τα μέσα είναι οι αντιληπτικοί παράγοντες μέσω των οποίων διαμορφώνεται αυτό που αποκαλούμε πραγματικότητα και η συμβολή τους είναι καθοριστική στο να φανερώνουν, να αποκρύπτουν ή εν τέλει να δημιουργούν τον κόσμο μας. Οι εξελίξεις του 21ου αιώνα απελευθέρωσαν την αντίληψή μας από τα όρια του φυσικού κόσμου και έδωσαν τα μέσα να επεκταθούμε πέρα από αυτόν. Για το λόγο αυτό, εισερχόμαστε σταδιακά σε εικονικά περιβάλλοντα τα οποία προσφέρουν πρωτοφανείς δυνατότητες εξέλιξης και επέκτασης των αισθήσεων πέρα από το σώμα. Η «επαυξημένη πραγματικότητα» ορίζεται ως η ενδιάμεση κατάσταση μεταξύ ενός πραγματικού και ενός εικονικού κόσμου, όπου τα φυσικά αντικείμενα επικαλύπτονται από πρόσθετα χαρακτηριστικά εικονικού χαρακτήρα. Τη στιγμή που η διάκριση μεταξύ εικονικότητας και πραγματικότητας καταστεί αδύνατη, ο ανθρώπινος εγκέφαλος ενδεχομένως να βιώσει μία ολιστική εμπειρία μεγαλύτερης έντασης και αληθοφάνειας από την ίδια τη «φυσική» πραγματικότητα. Οι επαυξημένες πραγματικότητες προσφέρουν χωρικές διερευνήσεις, απελευθερωμένες από τους περιορισμούς φυσικών συνθηκών. Προσωποποιημένα, στιγμιαία περιβάλλοντα αναδύονται τριγύρω μας και η αρχιτεκτονική θα αποτελέσει καθοριστικό εργαλείο αντίληψης και πλοήγησης μέσα σε αυτά. Δεν θα αποτελεί απλά τον χώρο, αλλά τον τρόπο με τον οποίο αυτός δημιουργείται, λειτουργεί και βιώνεται. Στιγμιαίες επιθυμίες, στιγμιαίοι χώροι και στιγμιαίες αρχιτεκτονικές θα αρχίσουν να αναδύονται, προκειμένου να προσαρμοστούν στην ακατάπαυστη ροή και τις ακαριαίες μεταβολές του σύγχρονου κόσμου. Ρευστές και επαυξημένες πραγματικότητες αντικαθιστούν την αναζήτηση ενός μέχρι πρότινος σταθερού και μονοσήμαντου κόσμου. Η πραγματικότητα δεν θα είναι μία, αλλά πολλές και κάθε μια θα κοιτάζει τον κόσμο μέσα από άλλα μάτια, για να δει και να σχηματίσει τη δική της αλήθεια για αυτόν.

Reality is a mere image of what perception may allow us to see. The media through which we perceive the world, our senses and our capacity of acknowledging things, seem to construct the very world itself rather than just introducing it to us. Therefore, each one’s unique perception seems to construct a different reality. A world interpreted through various perceptions, seems to be a world we can neither objectively perceive, nor explain. The driving force of evolution seems to be the constant struggle between living and non living matter to expand its capacity, in order to explore, comprehend and adjust itself into this world. The process of augmentation constitutes and defines the evolution process itself. As we enter the 21st century, there is a growing need to overcome physical world’s limitations, and expand ourselves beyond them. This is the reason why we are gradually entering virtual worlds, which allow unprecedented augmentation possibilities. Therefore, the official definition of augmented reality is that of an intermediate condition between physical and virtual worlds, where the perception of physical objects is technologically overlapped by virtually additional features. Once the distinction between physical and virtual may not be feasible, the brain will no longer be capable of distinguishing between those two, perceiving one holistic experience, much more intense and realistic than what we used to call “physical” reality. Augmented realities will offer spatial explorations, no longer restricted by physical conditions. Personalized, spontaneous emerging environments will occur around us and architecture may be a very important guiding tool to our perception and navigation through them. Architecture will not be about space itself, but mostly about the way this space occurs, operates and interferes with one’s perception. Instant desires and instant spaces are emerging in order to cope with the unceasing flow of information and rapid changes of the modern world. Volatile and augmented realities replace our need for a previously stable and unambiguous reality. There is no single reality, but various ones, looking at the world from a different angle, in order to see and perceive a different version of it.